عاشقی!

همیشه خاطره های دوران کودکیم واسم یه جورایی غریبه !
نمیدونم چی بودم و چی شدم همیشه یه حسی دارم که منو داره اذیت می کنه
یه جورایی گوشه گیر شدم دوست دارم یکی بگه دوست دارم اما همیشه .........
خاطره هامم یکی یکی دارن منو فراموش می کنن  دیگه اینگار کسی تو این دنیا حس وحالی واسش نمونده که عاشق بشه! عاشقی هم بد دردیه !
یه روز از یه عاشق می پرسن چرا عاشقی ؟
میگه واسه اینکه کار دیگه ای بلد نیستم !
اینم شده حکایت ما !
حکایتی که آخر و عاقبتش مشخص نیست همون بهتر که نباشه !!!!
نظر شما چیه ؟!؟!