درباره من
من یه موجود زمینی هستم نمی دونم چرا اومدم ...اساسا با بودن و نبودن مشکل دارم !؟ به هر حال یه روزی یعنی ۱۴ اسفند ۵۹ اومدیم و رفتنمونم با خداست ..
خیلی دوست دارم یه روزی پرواز کنم اما خدا پرشو بهم نمی ده !!
خیلی دوست دارم بتونم عشق و دیوونگی رو از هم جدا کنم اما نمی تونم ؟
دوست دارم ذات آدما رو ببینم اما خدا نخواست که من اینجوری بشم ...
به هر حال هر چی خدا بخواد همون می شه و نه نمیشه تو کارش آورد ....
ادامه...
پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- فروردین 1388 1
- بهمن 1386 1
- آذر 1385 1
- شهریور 1385 1
- مرداد 1385 2
- تیر 1385 1
- خرداد 1385 1
- اردیبهشت 1385 20
- بهمن 1384 1
- آبان 1384 2
- مرداد 1384 2
- خرداد 1384 1
- فروردین 1384 5
- بهمن 1383 1
- دی 1383 2
- آبان 1383 3
- مهر 1383 6
- شهریور 1383 4
- مرداد 1383 16
- تیر 1383 7
- اردیبهشت 1383 1
- فروردین 1383 2
- اسفند 1382 8
- بهمن 1382 8
- دی 1382 2
- آذر 1382 6
- آبان 1382 16
- مهر 1382 17
- شهریور 1382 30
- مرداد 1382 18
- تیر 1382 66
آمار : 200408 بازدید
Powered by Blogsky
فاصله
فاصله را تو یادم دادی
وقتی با لبخند
دور شدی از من
عکاس بهتر از ما فاصله را می فهمید
تو در عکس نیستی
فاصله یعنی تو...
چرا فاصله ....
چرا...............................................؟؟
این سوال هم هرگز جواب داده نخواهد شد.
به چه امیدی به فردا بنگرم .........
دیگر امیدی ندارم .
باد هم برای من ناله می کند ابر هم برای من می گرید ..........
دیوانه عاشق
چهارشنبه 20 اردیبهشت‌ماه سال 1385 ساعت 10:16 ب.ظ
سلام ...
اما تا می توانی به خورشید فکر کن که با تمام قدرت می تابد و عشق را منتشر می کند
بین من و تو فاصله هاست...
گاه می اندیشم میتوانی تو به لبخندی این فاصله را برداری
من از جنس خاکم تو مثلِ نسیم
کمی آنطرفتر به هم می‌رسیم
یقین کار دیوار یا جاده است
گره در نگاه من افتاده است
وگر نه اگر کار دیوار نیست
مسیرِ نگاهِ من و "تو" یکیست
چه باید به جاده به دیوار گفت
به این خشتهای تلنبار گفت
جدایی، مسافت، همین امتداد
چه فرهاد‌ها به کشتن نداد
زمانی که لطفی به چشمِ "تو" نیست
چه فرقیست بینِ برو یا بایست
ندیده نشانی از "شیرینِ"من
همین چشمِ لجبازِ دیرینِِ من
نمانده "امیدی" به دیدار‌ها
نه دستِ لجوجی به دیوار‌ها
منم با نگاهی که صد‌بار سوخت
و خشتی که حالش به حالم بسوخت
چرا دیگر امیدی نداری؟
همواره در پیوند با رویاها باش.
چرا که با مرگ رویاها،
زندگی چون پرنده‌ی بال شکسته‌ای است،
که یارای پروازش نیست.
_لنگستون هیوز_
«خود و رویاهایت را باور کن»
به دنبال هر رویا،
لحظاتی پیش می‌آید،
که گویی آن را از دست داده‌ای،
درست در همان لحظه است که باید خود را باور کنی،
باور به این‌که قادر به هموار ساختن هر مانع در راهی.
و آن‌گاه که رویاهایت به حقیقت پیوست،درخواهی یافت که چقدر نیرومند شده‌ای.
_Lynn Brown_
از رویاهاست که می‌‌بالیم.
رویائیان،
از درون مه لطیف روز بهاری،
و یا ...
از درون آتش سرخ شامگاه بلند زمستانی،
به دنیا می‌نگرند.
از ما کسانی می‌گذارند این رویاهای بزر بیرند،
کسانی دیر اما آنها را می‌پرورانند و حامی‌اند.
در روزهای دشواری آنها را پرستارند،
تا به نور و روشنایی برسند.
روشنایی که تنها به کسانی رخ می‌نماید،
که صمیمانه امیدوار بوده‌اند که رویاهایشان
روزی به حقیقت بپیوندد.
_Woodrow Wison_
در این دنیا که حتی ابر هم نمی گرید به حال ما...همه از من گریزانند تو هم بگذر از این تنها..خوش به حال شما ابر واست گریه میکنه