چرا این قدر ما با ..

سلام
نمی دونم چرا هین جامعه ایرونی ما این قدر با زنا چپ هستن نمونش این شعر آقای رهی معیری است که در وصف خانوما سروده اینو واسه خنده می زارم      ...
 
الهی در کمند زن نیفتی      وگر افتی به روز من نیفتی
دلم از خوی او دمساز درد است      زن بد خو بلای حان مرد است
زنان چو آتش اند از تند خویی      زن و آتش ز یک جنس اند گویی
نباشد در مقام حیله و فن      کم از ناپارسا زن ٫پارسا زن
زنان در مکر و حیلت گونه گون اند      زیانند و فریب اند و فسونند
چو زن یار کسان شد مار ازوبه       چو تر دامن بود گل٫ خار ازو به
حذر کن زآن بت نسرین برو دوش     که هر دم با خسی گردد هم آغوش
منه در محفل عشرت چراغی     کزو پروانه ای گیرد سراغی
وفاداری مجوی از زن ٫که بیجاست      کزین بربط بر نخیزد نغمه راست
درون کعبه شوق دیر دارد     سری با تو ٫سری با غیر دارد
حهان داور چو گیتی را بنا کرد    پی ایجاد زن اندیشه ها کرد
مهیا تا کند اجزای او را     ستاند از لاله و گل رنگ و بو را
ز دریا عمق و از خورشید گرمی     ز آهن سختی از گلبرگ نرمی
تکاپو از نسیم و مویه از جوی     ز شاخ تر گراییدن به هر سوی
ز امواج خروشان تند خویی     ز روز و شب دو رنگی و دو رویی
صفا از صبح و شور انگیزی     از می شکر افشانی و شیرینی از نی
ز طبع زهره ٫شادی آفرینی     ز پروین شیوه بالا نشینی
ز آتش گرمی و دم سردی       از آب خیال انگیزی از شبهای مهتاب
گرانسنگی ز لعل کوهساری     سبک روحی ز مرغان بهاری
فریب از مار و دور اندیشی از مور     طراوت از بهشت و جلوه از حور
ز جادوی فلک ٫تزویر و نیرنگ     تکبر از پلنگ آهنین چنگ
ز گرگ تیز دندان٫ کینه جویی      ز طوطی٫ حرف ناسنجیده گویی
ز باد هرزه پو ٫‌نا استواری     ز دور آسمان نا پایداری
جهانی را به هم آمیخت ایزد      همه در قالب زن ریخت ایزد
ندارد در جهان همتای دیگر     به دنیا در ربود دنیای دیگر
ز طبع زن به غیر از شر٫ چه خواهی؟      وزین موجود افسونگر ٫چه خواهی؟
اگر زن نو گل باغ جهان است      چرا چون خار سر تا پا زبانست؟
چه بودی گر سراپا گوش بودی؟      چو گل با صد زبان خاموش بودی؟

بابا فقط ما رو نزنین!!!